Woensdag 22 mei 2019

Traject: Bourg St Marie – Maxey-sur-Vaise

Afstand: 48,14km

3h 30min

Wat een slecht Frans ontbijt, croissantjes en twee kleine witte bolletjes! Thee lauw, en een klein potje met jam! Durfen ze hier 15euro voor 2 personen voor te vragen. Schande, gaat zeker op Booking.com vermeld worden. Enfin, gelukkig hadden we zelf nog wat meer beleg en na lang aandringen kwam er nog wat stokbrood. Fietsers hebben natuurlijk was calorieën nodig nietwaar?

Besloten over de wat drukkere D weg te rijden, de Maasroute ging over een berg met 7 tot 8%, en dat vonden we iets te heftig! Hoe dat afgelopen is horen jullie zo.

Het weer was fantastisch, ’s morgens bijna geen wind en zon met wolken. Tot Neufchateau niet te veel te melden, behalve dan dat Famke het niet accepteerde dat Jenny vooruit fietste, ze bleef maar joelen tot Kees Jenny ingehaald had. Ietsje verder rook ze kennelijk een kat of zo en probeerde ze eruit te springen. Ze zit vast, maar haar voorpoten zaten wel op de grond tussen de fiets en het karretje! Gelukkig gauw gestopt, boos geworden en de bevestiging wat ingekort om dit te voorkomen.

Famke kijkt ook steeds achterom als Jenny achter Kees fietst, dat vind Jenny natuurlijk heel aandoenlijk.

In Neufchateau  was het druk. Wel een heel mooi gekleurde olifant gezien, Jenny was er weg van. Nog brood gekocht en appels etc en door naar een picknickplek die gauw gevonden was. Kees had een potje gedroogde tomaten in olijfolie gescoord, die is lekker helemaal opgegaan. Heerlijk!

Bij Domremy Le Pucelle de kathedraal met het standbeeld van Jeanne d’Arc bewonderd, ze is in de plaats onder de kerk geboren.

We dachten dus dat we een minder steile weg zouden hebben, maar niets was minder waar, vandaag totaal 338m geklommen met een steil stukje van 9%! Morgen toch maar weer de Maasroute opzoeken.

De planning was om tot Vaucouleurs te gaan, daar is een hotel, maar die accepteerde honden niet. Wel contact gehad met een airB&B, maar niet zeker of we daar met 2 mensen terecht konden. Bij Maxey-sur-Vaise besloten we niet de D weg te nemen, maar door het dorp te gaan. Toen we er bijna uit waren, zagen we een vrouw in haar tuin aan het werk. “Madam, Il-y-a une chambre d’hote ici?” “Oui, c’est chez moi!” Wat een mazzel, dus gestopt, lekker gekletst over alles en nog wat en thee gedronken in de tuin. Ze kookte ook nog voor ons!